Vanmorgen stonden we wat later op, om kwart voor 7. We hadden deze dag toch niet veel te rijden. Bij het hotel hadden ze een restaurant en daar hebben we lekker ontbeten. Langs ons zaten Nederlanders te eten die niks van de menukaart snapte maar ik denk dat het toch gelukt is want ze aten hun eten gewoon op.
Om half 10 vertrokken we op ons gemak richting Capitol Reef NP. Dat lag maar een paar km van ons hotel dus we waren er zo. We zagen die masale grote rotsen in het park en het kon ons helemaal niet meer boeien. Ik denk dat we teveel van die rotsen gezien hebben. We hebben nog een foto gemaakt van de Chimney Rock, een paspoortstempel bij het visitorcenter gehaald en een stukje scenic byway gereden in het park.
Halverwege de Scenic Byway draaiden terug en rond half 11 reden we het park uit.
In Torrey begint de Scenic Byway 12 en die weg loopt ook langs Bryce Canyon waar we de volgende nacht gaan overnachten. Ik had gelezen dat dit een mooie weg is om te rijden en dat er van alles te zien is. Ik had op ontdek Amerika gelezen over de Spooky slotcanyon en die wilden we wel eens gaan bezoeken. Die lag toch ongeweer op de route.
We reden over de Scenic Byway 12 en we genoten van het uitzicht. Dan reden we weer door woestijn en dan weer door de bergen met sneeuw. En het was niet zo dat het uren rijden was voordat we weer in een heel ander gebied waren. Het lag allemaal dicht bij elkaar.
Na een heel stuk rijden, het was ondertussen half 1, kwamen we bij de onverharde weg Hole-in-the-Rock-Road. Die weg moesten we hebben om naar Spooky te rijden. We moesten 42 km op de onverharde weg rijden. Het was op zich een goede weg maar er zaten veel ribbels in de weg. Dus dan duurt 42 km best lang. Halverwege die weg lag Devils Garden en daar zijn we even gestopt om te wandelen tussen die rotsen.
Toen reden we weer verder en rond half 3 waren we eindelijk beland op de parkeerplaats om naar de Spooky canyon te wandelen. We smeerden ons in met zonnebrandcreme en we vertrokken. Ik had de route beschrijving overgeschreven van de ondek Amerika site en ik wist dat we in het begin een steile rots afmoesten. Er was een klein stukje met een smalle richel en daaronder een afgrond. Dat vond ik doodeng maar ik heb doorgezet dus ik ben best trots op mezelf. Het naar beneden wandelen vond ik ook best eng maar het is me gelukt. Toen we beneden waren hebben we ons nog eens ingesmeerd tegen de zon en we zijn verder gewandeld.
3 kwartier later (vanaf de parkeerplaats) waren we bij Spooky Canyon, Ik ben nogal traag die berg afgegaan omdat ik dat eng vond maar je kan dus sneller bij die canyon zijn.
We liepen de canyon in en na een paar bochten moest Jeroen zijn rugzak al afdoen want anders kon hij er niet door. Een paar bochten verder werd het wel heel erg smal en ik werd er claustrofobisch van.
Jeroen is nog een stuk verder gelopen en hij vertelde dat er stukken waren die donkerder waren omdat de zon bijna niet meer door de bovenste richel scheen.
Toen jeroen weer terug was gekomen, liepen we de canyon uit richting de auto. Want we hadden nog een hele weg te gaan naar Bryce Canyon. Op de terugweg naar de auto moesten we die steile wand weer omhoog lopen en dat vond ik minder eng dan naar beneden lopen. Toen we bij de auto kwamen was ik wel blij want een makkelijke tocht was het niet. Maar nu hebben we weer geoefend voor The wave die we Maandag gaan lopen!
We vertrokken richting Bryce Canyon en we moesten eerst nog die hele onverharde ribbelweg afrijden. Volgens de navigatie zouden we om half 7 aankomen in ons hotel. En wij maar denken dat we om 3 uur al in het hotel zouden zijn omdat we niet ver moesten rijden. Je verkijkt je toch op de afstanden.
Rond half 7 waren we bij ons Best Western Hotel. We hebben ondertussen zoveel punten gespaart met ons Best Western pasje, dat we deze nacht een gratis overnachting hebben. We hebben echt een hele grote kamer gekregen, da's wel fijn.
Toen ik me ging douchen zag ik dat ik verbrand ben in m'n gezicht. Jeroen is ook verbrand vooral achter in z'n nek. Dus we moeten er rekening mee houden dat we ons Maandag veel insmeren als we richting The wave lopen.
Na het douchen zijn we tegenover het hotel, bij de Ruby's Inn gaan eten. We hadden gekozen voor een buffet dus we hebben het ons weer goed laten smaken. De laatse dagen eten we nog maar 2 keer per dag, s'morgens en s'avonds en tussendoor hebben we eigenlijk geen honger. In het restaurant zaten maar liefst 3 Nederlandse gezinnen. We hoorden ze praten als we naar het buffet liepen. We hebben na een week geen een Nederlander, ineens wel heel veel Nederlanders gezien.
Na het eten zijn we terug gegaan naar het hotel en de rest van de avond is zoals elke avond, we doen niet veel meer....